Ej, nie bądź pizdą, zrób se dziecko!!!

Kampanie społeczne ostatnio budzą sporo kontrowersji. Zamiast jednoczyć i pokazywać pozytywne wzorce, skłócają i wywołują prawdziwą burze.

Taka właśnie jest kampania Fundacji Mama i Tata. No, niestety, ale cholernie wkurzył mnie spot, który, w sumie już nawet nie wiem, co miał przekazywać. Żeby samotne i spełnione kobiety robiły sobie dzieci?

Mimo, że w nazwie fundacji widnieje i mama, i tata, w filmiku pojawia się tylko idealna kobieta, w idealnym wnętrzu, z idealnym życiem, której do pełni szczęścia brakuje tylko dziecka. Jakby to dziecko było nowym designerskim, obracanym fotelem, do jej zajebistego mahoniowego biurka.

Biedna, ta samotna kobieta, bo była wszędzie, dokonała wszystkiego, zwiedziła najbardziej pożądane zakątki świata, no ale niestety, nie poczęła sobie dziecka. Bo przecież dzieci biorą się z cudownego samopoczęcia. Facet jest potrzebny tylko do przyjemnego bzykanka. Wynika z tego, że tylko kobieta decyduje o tym, czy chce mieć to dziecko, czy nie. A te w związkach małżeńskich, sikiem prostym olewają potrzeby swoich mężów i mówią stanowcze: NIE!!!

Okropne, wręcz potworne operowanie stereotypami. Spychanie kobiety, do jej pierwotnej funkcji – rozrodczej. Bo mimo, że odhaczyła na liście najważniejsze rzeczy, takie, jak kariera, dom, wycieczki, nie jest w pełni kobietą, bo nie ma dziecka. Obrażająco szowinistyczne podejście do sprawy.

Bo albo jesteśmy zaniedbanymi, nieszczęśliwymi, słabo wykształconymi kurami domowymi. Z całą gromadą rozwrzeszczanych dzieciaków, uwieszonych maminego fartucha. Matkami Polkami, które złożyły siebie na ołtarzu życia rodzinnego. Albo egoistycznymi korpobabami, z jajami i wypchanym portfelem, które wolą chodzić na imprezy w stylu Carrie Bradshaw i szlajać się po świecie. Nie ma nic pomiędzy, nie ma przecież w Polsce kobiet, które z powodzeniem łączą pracę zawodową, z wychowaniem dzieci i realizacją swoich marzeń. No, kurwa, nie ma!!!

Są albo zmęczone życiem kwoki, albo samolubne bizneswoman.

Serio, myślałam, że jebnę (wybaczcie, dobrze, że nie ma Was obok, gdy piszę, bo najpewniej, co drugie słowo byłoby na cenzuralnym), jak zobaczyłam ten spot!!!

„Jasne, można stwierdzić z przekąsem, że moje ciało, moja decyzja i wykrzywiać narrację proponowaną przez feministki. Jeśli chodzi o aborcję, to zbiera się całe gremium, które ma decydować za kobietę czy usuwać, czy nie. Doradcy z kościelnych ambon, sejmowych ław wiedzą przecież najlepiej. Jeśli chodzi o rodzicielstwo, które wymaga zaangażowania, miłości, nakładów finansowych, czasu, okazuje się nagle, że jest to autonomiczna decyzja każdej z nas” – napisała Agata Komosa dla natemat.pl. 

Powiem Wam szczerze, że sama zastanawiam się nad drugim dzieckiem, tzn. zastanawiamy się wspólnie z szanownym małżonkiem. Ale nauczona doświadczenie, bardzo ostrożnie podchodzę do tematu.

W pierwszej ciąży, dowiedziałam się, że nie zostanie przedłużona ze mną umowa o pracę. Urodziłam dziecko, dostałam 6, przysługujących, dni macierzyńskiego i podziękowano mi.

Od pierwszego września byłam oficjalnie bezrobotna. Musiałam „zwolnić” stanowisko, ponieważ na moje miejsce przyszła „córka” pewnej zasłużonej pani (nie będę zagłębiała się w szczegóły,  ale rozumiecie, jaki był ogólny sens). Żeby było śmieszniej, pracowałam do ostatniego dnia roku szkolnego, na zwolnienia w ciąży nie chodziłam, bo czułam się rewelacyjnie. 

Wiem, że byłam dobrym nauczycielem. Nie, nie słodzę sobie sama, ale po czterech latach, moja klasa, której byłam wychowawczynią zaledwie przez rok, zaprosiła mnie na swoją studniówkę!!! Możecie sobie tylko wyobrazić, jak się poczułam, w sumie ten jeden ich gest, wynagrodził mi to, że przeryczałam wówczas tamten okres. Bo to, jak zostałam potraktowana, zabolało mnie cholernie, cholernie!!!

A na koniec szanowny pracodawca pożegnał mnie słowami: „niech priorytetem będzie dla pani wychowanie dziecka”. Dacie, kurwa, wiarę!!!

Tyle się mówi o małym przyroście naturalnym i innych bredniach, że kobiety nie chcą mieć dzieci. To nie jest wina kobiet, że nie chcą. Ale systemu. Przepełnione przedszkola, śmiechu warte pieniądze, służba zdrowia, która woła o pomstę. Nie, no oczywiście, to kobiety są winne, bo suki nie decydują się na dzieci, które można by posyłać do szkoły w wieku 2 lat, by edukację skończyły w wieku 13 i do łopaty. Zapierdalać na emerytury i utrzymanie marmurowych gmachów ZUS-u.

Wiem, poniosło mnie, miałam dać sobie spokój z takimi głupotami. Ale przez tę kampanię poczułam się, jakbym publicznie dostała po gębie, jakbym sama sobie wybierała, że nie chcę mieć drugiego dziecka. Nie, boje się, że znowu spotka mnie taka sytuacja, bo znajdzie się syn, sąsiadka czy zięć, kogoś, kto ma większe, niż moje, plecy!!!

O kant dupy można rozbić taką kampanię!!! Ale na koniec, żeby nie było, humorystyczny akcent ;

źródło: foch.pl, rys. Magda Danaj