Mamo, ja czytam!!!

ŹRÓDŁO: WWW. CZYTAM SOBIE.PL

Mam coś dla rodziców dzieci pięcio- i sześcioletnich (dla starszych też coś jest, jednak my jeszcze nie przetestowałyśmy, więc na razie milczymy). Nasze, czyli moje i Igi, ostatnie odkrycie, które sprawiło, że nauka czytania stała się naprawdę wielką frajdą. Seria książeczek „Czytam sobie” polecamy razem z Igą bardzo gorąco!!!

Pamiętacie, jak ubolewałam nad tym, że Iga nie chce pisać, nie chce uczyć się literek, a ja z uporem maniaka zachęcałam ją, a raczej mobbingowałam, do nauki. (CZYTAJ) Później odpuściłam i tak zaczęła się nasza przygoda z literkami, która z czasem nabrała rumieńców.

Dopiero gdy odpuściłam, zobaczyłam, jaką radochę sprawia nam wspólne czytanie. Ogólnie mamy plan, żeby Iga do wakacji sama już czytała sobie bajki na dobranoc (no dobra, to jest moja opcja, Iga, chce po prostu płynnie czytać J ).

Bardzo pomocna okazała się seria „Czytam sobie”, wyd. EDUKACYJNY Egmont. Okazuje się, że samodzielne czytanie jest dobrą zabawą, a nauka czytania może być radosna i ciekawa, a przecież miłość do książek trzeba rozbudzać od najmłodszych lat, ponieważ na naukę czytania nigdy nie jest za wcześnie.

I nie jest to czcze gadanie, żebyście tylko mogli zobaczyć, jaka radość i satysfakcja malują się na twarzy Igi, gdy połączy kolejne litery, gdy złoży je w wyraz, a wyrazy w zdanie, wiedzielibyście, że nie żartuję.

Książki są krótkie, przynajmniej te z poziomu 1 (bo ten nas na razie interesuje, ale są jeszcze poziomy 2 i 3, dla starszych dzieci), zawierają mało tekstu, a dużo ilustracji. Muszę powiedzieć, że ilustracje Joanny Rusinek są naprawdę rewelacyjne, co do tego jesteśmy z Igą zgodne J

Na poziomie 1, czyli „składam słowa”, tekst jest prosty, na wyrazy składają się 23 podstawowe głoski (bez sz, cz, rz, ż, ś, ć  czy h i ch). I tu jest sprawa istotna, „Czytam sobie” nie jest serią do wspólnego czytania – nie dajmy się namówić do głośnego czytani (mimo, że głośne czytanie jest wskazane, ale w innych przypadkach). Dziecko powinno ten sukces osiągnąć samodzielnie, będzie miało wtedy większą satysfakcję.

Droga do sukcesu, jak się okazuje, wcale nie musi prowadzić przez pot, płacz i łzy. My ćwiczymy 5 minut dziennie. Jak się Iga znudzi, bądź zniecierpliwi, dokańczamy zdanie i idziemy do zabawy. Nie chcę, aby się zniechęciła, by czuła, że jest to przykry obowiązek. Pragnę jej pokazać, że czytanie, to najfajniejsza zabawa, bo zabawa dla szarych komórek. Jak na razie idzie nam całkiem nieźle!!!

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o akcji, zajrzyj na stronę: 

www.czytamsobie.pl oraz na profil na facebook'u www. facebook.com/CzytanieToDziala